Plastikowe silniki asynchroniczne doskonale sprawdzają się w środowiskach, w których powszechne jest narażenie na działanie czynników korozyjnych, takich jak wilgoć, chemikalia lub sól. Tworzywa sztuczne są naturalnie odporne na korozję i degradację chemiczną, dzięki czemu silniki te są bardzo trwałe w branżach takich jak przetwórstwo chemiczne, zastosowania morskie oraz produkcja żywności i napojów. Silniki metalowe, jeśli nie są pokryte powłoką lub nie są wykonane z określonych stopów, z czasem ulegają korozji pod wpływem podobnych warunków, co prowadzi do pogorszenia jakości, krótszej żywotności i wyższych kosztów konserwacji. Dlatego w środowiskach, w których korozja jest kluczowym czynnikiem, plastikowe silniki asynchroniczne mogą wytrzymać dłużej i działać lepiej.
Silniki na bazie metalu mają na ogół lepszą stabilność termiczną w porównaniu do silników z tworzyw sztucznych. Metale, zwłaszcza takie jak aluminium czy stal, mogą wytrzymać wyższe temperatury bez utraty integralności strukturalnej. W środowiskach narażonych na duże obciążenia, w których silnik narażony jest na działanie ekstremalnych temperatur lub musi rozproszyć duże ilości ciepła, silniki metalowe są trwalsze ze względu na wyższą temperaturę topnienia i lepszą przewodność cieplną. Z drugiej strony tworzywa sztuczne, choć wytrzymują umiarkowane ciepło, mają niższą temperaturę topnienia i mogą ulec uszkodzeniu pod wpływem ciągłego naprężenia w wysokiej temperaturze. W zastosowaniach, w których generowane jest nadmierne ciepło, silniki metalowe są bardziej odpowiednie, aby zapewnić długoterminową trwałość.
Silniki na bazie metalu mają również przewagę pod względem wytrzymałości mechanicznej i przenoszenia obciążeń. W środowiskach, w których silniki poddawane są dużym obciążeniom, wysokiemu momentowi obrotowemu lub częstym uderzeniom, metale są bardziej odporne na odkształcenia, pękanie i zużycie. Plastikowe silniki asynchroniczne, choć lekkie i odporne na korozję, mogą w takich warunkach nie zapewniać takiego samego poziomu wytrzymałości mechanicznej jak silniki metalowe. Metale takie jak stal są z natury mocniejsze i sztywniejsze, dzięki czemu lepiej nadają się do zastosowań wymagających dużych naprężeń mechanicznych, takich jak ciężkie maszyny, sprzęt przemysłowy lub systemy dużej mocy. W takich środowiskach silniki z tworzywa sztucznego mogą zużywać się szybciej przy ciągłym, intensywnym użytkowaniu.
Silniki z tworzyw sztucznych mają przewagę, jeśli chodzi o odporność na wibracje i wstrząsy. Tworzywa sztuczne, ze względu na swoją naturalną elastyczność i zdolność pochłaniania wstrząsów, są zwykle bardziej odporne w środowiskach, w których silniki są poddawane ciągłym wibracjom lub uderzeniom. Ta cecha sprawia, że plastikowe silniki asynchroniczne idealnie nadają się do zastosowań, w których wibracje stanowią poważny problem, na przykład w niektórych procesach produkcyjnych lub systemach transportowych. Silniki metalowe, choć mocne, są sztywniejsze i z czasem mogą ulegać zmęczeniu naprężeniowemu lub pękaniu, gdy są wystawione na ciągłe wibracje lub wstrząsy. Elastyczność tworzywa sztucznego pomaga absorbować te siły, przedłużając trwałość silnika w określonych warunkach.
Lekka natura silników z tworzyw sztucznych przyczynia się do mniejszego ogólnego naprężenia otaczających konstrukcji i systemów, zwiększając ich trwałość w niektórych zastosowaniach. W środowiskach narażonych na duże obciążenia, w których problemem jest waga – takich jak przemysł lotniczy, robotyka lub maszyny przenośne – asynchroniczne silniki z tworzywa sztucznego zmniejszają obciążenie elementów nośnych. Silniki metalowe, ze względu na większą masę, mogą wywierać większe obciążenie na systemy montażowe i mogą wymagać solidniejszego wsparcia konstrukcyjnego. W takich przypadkach zmniejszona waga tworzywa sztucznego może pomóc w utrzymaniu integralności systemu i przedłużeniu żywotności silnika.