Plastikowe silniki asynchroniczne zapewniają znaczącą przewagę w środowiskach podatnych na korozję. Tradycyjne silniki skonstruowane z metali takich jak stal lub aluminium często doświadczają pogorszenia się po wystawieniu na wodę, sole, kwaśnych chemikaliach lub alkalicznych, prowadzących do rdzy, zużycia wywołanego przez rdzę i potencjalną niewydolność ruchową. Natomiast tworzywa sztuczne, takie jak poliwęglan, PVC i nylon, oferują nieodłączną odporność na korozję. Materiały te nie są podatne na rdzewieństwo, co jest szczególnie korzystne w branżach, takich jak produkcja chemiczna, przetwarzanie żywności i obróbka wody, gdzie silnik jest stale narażony na wilgotne środowiska. Ponieważ plastikowe silniki asynchroniczne nie rdzewieją ani nie degradują, gdy wystawiają się na wilgoć lub chemikalia, przyczyniają się do dłuższej żywotności operacyjnej i zmniejszonej konserwacji. Ta odporność na korozję sprawia, że są idealne do stosowania zarówno w zastosowaniach wewnętrznych, jak i zewnętrznych, szczególnie w warunkach morskich, przybrzeżnych lub mokrych, w których konwencjonalne silniki metalowe upadłyby przedwcześnie.
Tworzywa sztuczne stosowane w budowie plastikowych silników asynchronicznych, takich jak polipropylen, teflon lub polimery wzmocnione przez włókno szklane, wykazują doskonałą odporność chemiczną na szeroką gamę chemikaliów, w tym kwasy, zasady, oleje i rozpuszczalniki. To sprawia, że silniki te są bardzo odpowiednie dla branż, w których chemikalia są regularnie obsługiwane, takie jak chemiczne zakłady przetwórcze, produkcja farmaceutyczna i rafinerie ropy naftowej. Materiały te nie będą korodować, deformować ani degradować, nawet jeśli będą narażone na surowe środki chemiczne. W przeciwieństwie do części metalowych, które mogą korodować lub degradować, gdy wchodzą w kontakt z chemikaliami, silniki tworzyw sztucznych utrzymują integralność strukturalną i właściwości mechaniczne, zapewniając ciągłe działanie bez ryzyka awarii związanych z chemikaliami.
Lekka natura tworzyw sztucznych, w porównaniu z tradycyjnymi metaliami, stanowi znaczącą przewagę w zastosowaniach ograniczonych kosmicznych lub mobilnych, w których waga jest kluczowym czynnikiem. Plastikowe silniki asynchroniczne są zazwyczaj lżejsze niż ich metalowe odpowiedniki, co czyni je idealnymi do przenośnych urządzeń, maszyn mobilnych i aplikacji lotniczych. Zmniejszona waga minimalizuje również obciążenie struktur wsporniczych i pozwala na łatwiejszą instalację i transport. W środowiskach z ekspozycją chemiczną, w których silniki często muszą być przenoszone lub utrzymywane, lekka konstrukcja silników z tworzywa sztucznego sprawia, że są bardziej elastyczne i łatwiejsze w obsłudze, bez uszczerbku dla siły lub trwałości.
Tworzywa sztuczne są naturalnie niekondukcyjnymi materiałami, zapewniając dodatkową warstwę bezpieczeństwa w środowiskach, w których ryzyko elektryczne jest wysokie. Plastikowe silniki asynchroniczne są zaprojektowane tak, aby były izolowane elektrycznie, co czyni je mniej podatnymi na zwarcie w przypadku uszkodzenia elektrycznego. W środowiskach, w których chemikalia lub wilgoć mogą zwiększyć prawdopodobieństwo zagrożeń elektrycznych, niekondukcyjne właściwości obudowy tworzyw sztucznych zapewniają bezpieczne działanie. Ta izolacja sprawia, że silnik jest idealny do stosowania w mokrych lub chemicznie niebezpiecznych środowiskach, takich jak obróbka wody, fabryki chemiczne i laboratoria, w których ryzyko wycieku elektrycznego lub wstrząsów jest wyższe ze względu na czynniki środowiskowe.
Materiały z tworzyw sztucznych można również zaprojektować pod kątem odporności na ścieranie, co jest korzystne w zastosowaniach, w których silnik może być poddany kurzu, cząstkom cząstym lub żnirze w środowisku. W roślinach chemicznych lub środowiskach przemysłowych resztki cząstek stałych mogą uszkodzić elementy silnika lub zakłócać wydajność. Jednak wiele tworzyw sztucznych stosowanych w silnikach asynchronicznych można leczyć w celu poprawy odporności na ścieranie, zapewniając, że silnik pozostaje działający w środowiskach o wysokim poziomie zużycia fizycznego. Ta odporność na zużycie pomaga silnikowi utrzymać integralność strukturalną w czasie i zmniejsza częstotliwość konserwacji lub napraw z powodu zewnętrznych materiałów ściernych.